SOULSISTER

Soulvolle en poppy groep gevormd rondom de stem van Paul Michiels en de songschrijverscapaciteiten van Jan Leyers.

Jan Leyers is een van de "Boechout-Beatles" (Bart Peeters - zie Radios, Hugo Matthysen, Mark Kruithof...) en was actief in een rits van kleinere groepjes vooraleer hij team vormde met Paul Michiels (die daarvoor al van het succes geproefd had met de groep Octopus en als solo-artiest onder de naam P.P.Michiels).

De twee heren debuteerden in 1986 onder de naam "The Soul Sisters" met "You get to me", een soulvolle en klasse single die hen heel wat deuren opende en heel wat airplay bezorgde. "Talk about it" en "Like a mountain" vestigen hun reputatie als eersteklas zanger en songschrijvers.

Na een eerste naamsverandering, dit keer naar "Soulsister", schiet de groep een hoofdvogel af met "The way to your heart" in 1988, een fris en erg Motown-aandoend nummer. De song wordt uitgebracht als een enkelzijdige single (50 Bfr) en wordt een serieuze hit in België, Nederland en Duitsland. De plaat klimt zelfs tot in het midden van de US hot-100.

Ook de volledige plaat "It takes two" gaat in het zog van deze single als zoete broodjes over de toonbank en er worden nog 4 andere nummers als single uitgebracht.

In 1989 tekenen ze bij manager Michael Lang (de organizator van het legendarische Woodstock-festival en later manager van o.m. Joe Cocker) en veranderen hun naam opnieuw, deze keer naar "Leyers, Michiels and Soulsister".

In 1990 namen ze de plaat "Heat", die hun succes weet te verlengen, met Chris Lord-Alge als producer en de medewerking van Steve Winwood (Spencer Davis Group, Traffic ...). Best gekende songs van deze CD werden "Through before we even started" en "Well Well Well".

Daarna werken ze gestaag aan een internationale doorbraak met de plaat "Simple Rule", opgenomen met mannen als David Werner, Jules Shear en Bob Clearmountain. Deze plaat was beslist niet Humo's "cup of tea" : "Leyers, Michiels & Soulsister, halen graag muurtjes naar beneden: tussen pop en soul, tussen gestroomlijnde rhythm & blues en nog gestroomlijnder AOR. In het verleden leidde die ijver hen naar mooie singles als "Downtown" en "The way to your heart", maar sinds de heren aan de hitparade hebben geroken, zijn ze het spoor een beetje bijster. "Simple Rule", hun derde gooi naar meervoudig platina, bevat 11 stukken digitaal geregistreerde, in aftershave-geuren gedoopte manchetknopen muziek. "Broken", "Simple Rule", "Locks & Keys", stuk voor stuk evenwichtig samengesteld uit meticuleus gechronometreerde standaard-gitaarloopjes, standaard-drumslagen, standaard-stembuigingen (eentonig, hè, maar zij zijn begonnen!) en wapperende synthesizer-gordijnen, zijn pijnloos het ene oor binnenglijdende, peristaltisch door de hersenbanen kronkelende en het ander oor soepel weer uitglippende, double-breasted popdeunen." Enkele van de singles van deze plaat waren "Promises", "Locks & Keys", "Broken" en "Ain't That Simple".

Het grote publiek houdt echter nog steeds van de groep, die steeds meer wordt gevormd rond de stem van Paul Michiels. Ze bouwden intussen ook aan een stevige live-reputatie (die ook wordt vereeuwigd op de plaat "Live Savings"), onder meer in voorprogramma's van Sting en Joe Cocker, alhoewel de groep ongeveer bij elke nieuw opgenomen song van backing groep veranderde. In 1994 werd in het Verenigd Koninkrijk "Swinging Like Big Dogs" opgenomen, maar ondanks veel ambitie waren er weinig songs van deze CD die potten wisten te breken.

Ergens in 1996 is de veer van de groep echter gebroken en langzaam drong het door dat het beter was ieder zijns weegs te laten gaan. De split wordt aangekondigd ter gelegenheid van de release van een compilatieplaat in 1997.

In de plaats komen twee nieuwe groepen : Paul Michiels broedt enige tijd op een solo-plaat (die maar '98 uitkwam) met ongeveer dezelfde soort muziek als waarin Soulsister groot werd. Jan Leyers, die ook al een gerespecteerd producer was (bvb. Clousau, The Radios), schrijver van filmmuziek (Blueberry Hill), country en zelfs musicals (Herinner u de "Apocalypso" met Koen Crucke, en huiver.) Een van zijn hobbyprojecten, My Velma, werd echter ook een heuse rockgroep waarmee hij in '98 een full-cd opnam. Eric Melaerts was intussen uitgegroeid tot een gerespecteerd sessie-gitarist die platen heeft opgenomen met ongeveer elk denkbare Vlaamse artiest (zie bvb. Yasmine).

In 1999 lag er onder de kerstboom opnieuw een compilatie van het beste van Soulsister in de vorm van de dubbel-cd "Try Not To Cry - the singles collection".

In 2000 scoorden zowel Jan Leyers als Paul Michiels nog eens grote hits in België met songs uit de soundtrack van de Jan Verheyen film "Team Spirit". Jan Leyers, die de soundtrack samenstelde, belandde zelfs op een verrassend tweede plaats in de hitparade met de zelfgeschreven song "Only Your Love Will Do" , terwijl Paul Michiels scoorde met een cover van de Alphaville song "Forever Young" . Jan Leyers zou ook gaan samenwerken met Paul Michiels op een binnenkort te verschijnen CD van deze laatste met niets dan covers erop.

Leden :
- Jan Leyers (vocals, guitar)
- Paul Michiels (vocals, keyboards)
- Eric Melaerts (guitar)
- Jan Cuyvers - Hervé Martens - Paul Poelmans (keyboards)
- Edi Conard (percussion, backing vocals)
- Henri Ylen - Billy Overloop (saxophone)
- Evert Verhees - Marc Van Puyenbroeck - Marc Rosso (bass)
- Walter Mets - Graham Ward - Jan Cuyvers - Joost van den Broeck (drums)

Koop CD's van deze groep bij

Albums :
- It takes two (EMI - 1988)
- Heat (EMI - 1990)
- Simple Rule (EMI - 1992)
- Live savings (EMI - 1993)
- Swinging like big dogs (EMI - 1994)
Compilaties :
- The Way to your heart (EMI - 1997)
- Try not to cry - the singles collection (EMI, 1999)

Websites :
- a web-site devoted to Soulsister can be found here.