AN PIERLÉ

Theatrale muzikante die - gezeten op een ergonomische zitbal en duellerend met haar piano - zeer spannende muziek maakt, afwisselend beheerst en energiek, lief en gewelddadig.

Geboren in 1974 als An Miel Mia Pierlé verklaarde ze naar verluidt al op zeer jonge leeftijd dat ze later wilde "toneelspelen en zingen en muziek maken en dansen en liefst tesamen". Aan haar klassieke piano-opleiding had ze echter zwaar de pest en op haar zeventiende schreef ze zich in aan Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. In het derde jaar van haar opleiding maakte ze een soloprogramma met eigen songs, op de piano.
Na enige voorzichtige exploten op kleinere rockpodia - vooral eigenlijk om eens te checken of de combinatie Pierlé/Piano ook buiten het beschermde milieutje van 'de kunstschool' werkte - waagde ze haar kans en stuurde een cassette naar Humo's Rock Rally, editie 1996. Haar deelname leverde haar meteen een finaleplaats op. Ondanks aanwezigheid van o.m. Arid en Novastar in die finale bleek zij achteraf misschien wel het meest tot de verbeelding te spreken.
Haar straffe versie van Tubeway Army & Gary Numan's "Are friends electric" werd een radiohit. De live-opname kwam ook terecht op de de Britse Gary Numan tribute "Random" (met werk van Dave Clarke, The Orb, Moloko en Damon Albarn van Blur). Gary verklaarde zelf her en der danig onder de indruk te zijn van Pierlé's bewerking.

Gevolg van dit alles was een bescheiden An Pierlé-hype, maar dit dwong haar niet tot snel uitbuiten van deze situatie : "Na de Rock rally moest ik even gas terugnemen: het overviel mij allemaal een beetje, iedereen vond mij opeens zogzegd fantastisch en er werd direct heel veel van mij verwacht. ... Ik heb geluk gehad. Sommige mensen kennen nu mijn naam en appreciëren mij. Ik krijg de kans om mij te ontplooien ...Niemand maakt zich nog druk om locaal talent, je moet meteen mikken op het buitenland. En dan moet het goed zijn. Muziek is een spelletje, maar een serieus spelletje: ik wil dit mijn hele leven blijven doen en ik maak dan ook liever één goed ding dan tien volkomen vergeetbare", zei ze in Knack
Er volgde dus niet onmiddellijk plaatwerk, maar wel een bijna twee jaar durende tour met het theaterstuk "Bernadetje" van Victoria en een rol in de VTM-serie "Moeder waarom leven wij". Wel werden er in België en Nederland een reeks soloconcerten gegeven (vb. Gentse en Lokerse Feesten, Boterhammen In Het Park, Marktrock '98, Crossing Borders, Lowlands en Pukkelpop '98, waar ze in contact kwam met geluidsman Mark De Bakker).
Een samenwerking met Kloot Per W (In the Belly) draaide op niks uit, een samenwerking met Die Anarchistische Abendunterhaltung (DAAU) kwam terecht op de track "Broken" op de cd "We need New Animals".

Pas begin '98 tekende ze dus een platencontract bij Warner Music Benelux. Na wat geworstel om een geschikte producer te vinden - er werd voor geopteerd te werken met Karel De Bakker (geluidsman van o.m. Zita Swoon, A Group ...). - werden in de winter van 1998-1999 met een electrische Yahama CP-80 piano op de zolder van een theaterzaaltje in Gent de opnames van "Mud Stories" gemaakt. In de lente van 1999 werden er met Jo Bogaert (bekend van Technotronic) extra takes met de akoestische vleugel aan toegevoegd. En zoals de bio het zegt : "Het debuut, "Mud Stories", blaakt duidelijk van gezondheid en biedt een veelzijdig amalgaam van verrassend uiteenlopend, veelal gloednieuw werk. Alles in onvervalste singer-songwritertraditie, met invloeden van Bach tot John Cale tot Dolly Parton en zelfs Kim Wilde. An Pierlé gebruikt daarbij verfijnde ingrediënten: een indrukwekkende stem, soms een elektrische, dan weer een akoestische piano, hier en daar gecombineerd met meestal sobere, maar hoogst effectieve 'arrangementen'. Hieruit concluderen dat het hier om een 'zoet plaatje' zou gaan is echter een misvatting: deze 'wilde frisheid' verbergt af en toe een flink 'distorted' weerhaakje... Pierlé heeft duidelijk haar 'goesting' gedaan en daar is ze fier op!".

In 2000 werd er veel getourd, met als hoogtepunt een plaats op Rock Werchter. Warner bracht ook een CD op de markt met allemaal remixen van het Mud Stories nummer "Tower". Hieraan werkten onder andere DJ Mig One (Starflam), Jo Bogaert (Technotronic), Buscemi, DJ's Geoffrey en Marius, multi-instrumentalist Eavesdropper en het klassieke Hermes-ensemble aan mee. Vooral de Starflam-mix kreeg heel wat airplay. Verder trad ze ook in een meer experimentele vorm als "Gis & Pierlexa" - dat laatste een project uitgewerkt voor het Gentse SMAK waarin ze met enkele andere muzikanten (gitaar, noise) op scène stond en meer theatraal en extreem uit de hoek kon komen, gebruikt als kweekvijver voor nieuwe nummers.

In 2001 bleef het - op een kleine tour in Wallonië en een nieuwe track "Telephone" die ze uitleende aan een CD-project rond psychiatrie genaamd "Psychoasis" na - erg stil rond An Pierlé. Er zijn echter zeker plannen voor een 2de CD. Zo vertelde ze Veto in oktober 2000 bijvoorbeeld : "Het zal geen doorslagje zijn van de eerste cd, maar ook geen radicale stijlbreuk. Mijn stijl zal wel doorlopen, maar ze is toch al zwaar geëvolueerd, denk ik. Je zult ook niet enkel piano horen. Het zal wel heel sober zijn, daar streef ik naar. De tweede plaat is een heel moeilijke om te maken. Dat zeggen ze toch? Ik wil gewoon dat hij goed is. Er is nog wel wat werk aan de winkel. Voor de eerste cd heb ik veel tijd doorgebracht met de vraag waar ik precies naar toe wou en wat ik er mee wou zeggen. Voor die nieuwe plaat wil ik dat ook uitgebreid kunnen doen."

Koop CD's van deze artieste bij

Albums :
- Mud Stories (Warner, 1999)
- Tower (8 remixes of "Tower", Warner, 2000)
de track "Are Friends Electric" is o.m. te vinden op :
- Humo's Rockrally '96 (Double T Music, 1996)
- Big In Belgium (Double T Music, 1996)
- Rockgarden (De Standaard, 1996)
- Random (a Gary Numan tribute, Beggar's Banquet, 1997 )

Websites :
- mijn bespreking van Mud Stories
- interview met An Pierlé bij 6 Bears
- Interview met Veto bij Goddeau.com
- Mudstories, een An Pierlé fansite
- "An Pierlé, the unnoficial webpages", nog een fansite