ARNO

www.muziekcentrum.be/Arno

Voor informatie een een hele hoop meer audio-files kan je terecht op een prachtige website : the Arno WWW pages. Daardoor kan ik me de luxe veroorloven het verhaal over deze rasartiest kort te houden.

Arno Hintjens is een unieke figuur : een mix tussen een playboy en een zwerver, een cosmopolitische ziel en een rock'n roll hart. Of zoals Oor's Muziekencyclopie het schreef : "Een van de weinige vernieuwers van het Europese vasteland door de unieke manier waarop hij elementen uit de Amerikaanse blues en funk, het Franse chanson en Belgische havenkroegliederen weet te integreren in zijn persoonlijke stijl". Hij stottert als hij spreekt, nooit wanneer hij zingt en hij gaat op een unieke manier met woorden om, uit welke taal ze ook komen.

Vooraleer solo te gaan onder de naam Arno, speelde hij een belangrijke rol in de groepen Freckle Face,  Tjens Couter and TC Matic (gevormd toen Jean-Marie Aerts de groep vervoegde). Ook na de split van TC Matic bleef de tandem Jean-Marie Aerts-Arno intact. Pas in 1994 zou er onenigheid tussen deze twee ontstaan.

Op het eerste solo album van Arno (simpelweg "Arno" geheten) spelen zelfs Rudy Cloet en Serge Feys van de oude groep een stevige rol. Zoals het in "Big in Belgium" van Jan Delvaux stond "de artiest Arno en vrienden genoot een grotere populariteit dan de groep Arno en vrienden".

Het tweede album "Charlatan" werd minder goed onthaald door de pers, maar verkocht voor Belgische normen toch zeer goed : meer dan 50.000 exemplaren wereldwijd. De nalatenschap van TC Matic is minder evident op deze plaat en werd vervangen door meer tango, meer accordeon, meer Brel.

In 1991 speelde Arno ook een belangrijke rol in de groep Charles et les Lulus, een project met Arno, Roland Vancampenhout, Ad Cominotto en Piet Jorens. Dit was een belangrijke stap in zijn carrière, zo bleek later. Of zoals Arno het later zelf zei "I zat vast, ik moest dringen terug naar mijn roots". Ook in 1991 neemt de Franse vriendin van Arno, Marie-Laure Béraud, samen met de meeste Lulus ook een plaat op die verassend goed wordt ontvangen.

Op de plaat uit 1993 "Idiots savants" werkte hij voor de laatste maal samen met Jean-Marie Aerts. Ze werd opgenomen in Nashville, geproduceerd door Glenn Rosenstein en wordt in het algemeen als zijn beste werk beschouwd. Of zoals Humo het zei "Dit is het hoogtepunt in het werk en leven van Arno Hintjens en waarschijnlijk een van de eerste CD's die een brug legt naar de 21ste eeuw." Met elk nieuw album wordt Arno ook populairder : de ongelooflijke Adamo-cover "Les Filles du bord de mer" brengt België en Frankrijk aan het walsen (joint-joint-joint).

In 1994 breekt het idyllische huwelijk tussen Arno en Jean-Marie. Zoals Humo het in 1994 in de TTT-rubriek schreef : "Alles vergaat, niets is voor altijd. Arno en Jean-Marie, een band die zo duurzaam scheen als die tussen Smith & Wesson, komen niet meer overeen. Zoals dat gaat tussen bloedbroeders is de reden voor de split zo triviaal dat het bijna grappig wordt : Jean-Marie zou te luid spelen!". Arno zou niet lang treuzelen om een nieuwe partner te vinden : Geoffrey Burton (zie Pieter-Jan De Smet)

Arno heeft ook een carrière op het witte doek, eerst als componist van soundtracks, later ook in de voetstappen van Jacques Brel (van wiens "Le bon dieu" hij ooit een bloedstollende versie opnam) als acteur.

In 1998 duurt het wachten op een nieuwe plaat opnieuw te lang voor, zodat hij zich opnieuw stort op een bluesproject met enkele bevriende muzikanten. Dit keer heette de groep "Charles & The White Trash European Blues Connection".

1999 moest daarintegen opnieuw een Arno-jaar worden, met de gelijktijdige release van een Engelse en een Franse cd "Le European Cowboy" in Augustus. Iets wat - spijtig genoeg - niet helemaal lukte.

In maart 2000 leverde Arno een bijdrage aan het "Glittering 2000"-project - Belgische groepen coveren songs uit het tijdperk van de glamrock - door een versie te maken van David Bowie en Mott The Hoople's "All the Young Dudes". In de eindejaarsperiode van hetzelfde jaar kwam hij dan weer in het nieuws via een bijzonder geslaagd concert ten voordele van Amnesty International in de Ancienne Belgique (met o.m. Tom Barman, Axelle Red, Reggie van Indeep ...), en twee compilaties die vrijwel tegelijk werden uitgebracht : "Compil Complèt" met tal van outtakes, live-opnames en demo's uit de TC Matic periode, en "Le Best Of" met de singles uit het solowerk en als bonustrack een duet met Stephan Eicher (Zwitsers chanteur die ooit de helft van Grauzone was en later veeltalig chanson ging maken), een cover van de Melanie song "What have they done to my song" als "Ils ont changé ma chanson".

Koop CD's van deze artiest bij

Platen (als solo-artiest)
- Arno (Virgin, 1986)
- Charlatan (Virgin, 1988)
- Ratata (Virgin, 1990)
- Idiots savants (Virgin, 1993)
- A la française (Delabel 1995)
- Water (labeled as Arno & The Subrovnicks) (Delabel, 1995)
- Le European Cowboy / A Poil Commercial (Delabel, 1999)
Compilaties :
- Tracks from the story (Virgin, 1992)
- Le Best of (Virgin/Delabel, 2000)

Websites :
- bespreking van "Le European Cowboy".
- de complete Arno WWW pages. Met complete discografie in real-audio.

Forum :
- Lees de berichten over Arno
- Voeg een bericht, vraag, cd- of concertverslag ... over Arno toe