Wreed origineel groepke uit Antwerpen dat folk, klassieke instrumenten en de opwinding van rock weet te combineren. Hun doel: de schotten tussen klassieke en popmuziek neerhalen.
"Die Anarchistische Abendunterhaltung!" gaan door het leven met een Duitse naam, een citaat van de Duitse auteur Herman Hesse, uit het boek "Steppenwolf". Dit gaat als volgt: Anarchistische abendunterhaltung! hetgeen betekent: Anarchistisch avondvermaak! De groep bestaat uit een kwartet Antwerpse, klassiek geschoolde muzikanten. Hun muziek is een instrumentale mix van Oost-Europese folk, pop, klezmer, klassiek en jazz met hopen energie, zeker op het podium. Niet verwonderlijk dan ook dat ze al werden vergeleken met een zeer brede waaier aan groepen en zowel werden gekarakteriseerd als pop, jazz en klassiek. Zelf zeiden ze eens : "We zijn klassiek ontspoord en spelen met een rockintentie". De groepsleden vonden elkaar in 1993 en een jaar later deden ze voor het eerst mee aan wedstrijden en wonnen de prijs voor "beste muzikaliteit" op het straatmuziekfestival in Balen. Ze gingen ook naar Avignon in Frankrijk en wonnen de eerste prijs op een wedstrijd uitgeschreven door "Jeugd en Muziek".
Een jaar later brachten ze hun (ongetitelde) debuutalbum uit (Jack & Johnny Recording, later gedistribueerd door Columbia). Het staat vol met "Drieslagstelsels". De voornaamste atout van de groep lag wel nog op het podium : brekende snaren en zweetdruppels op de cello. Geen twee optredens zijn hetzelfde. "Net als je denkt dat alle coherentie verloren is en ze maar wat aan het improviseren zijn, verrassen ze met een plotselinge stilte of een stuk van dEUS of wat oude blues". Voor het opnemen van hun tweede plaat ("We need new animals", juni 1998) gingen de heren niet over een nacht ijs. Er deden zich ook nogal wat veranderingen voor : de groep werd getekend door Sony (Classical), er werd voor het eerst gewerkt met zangeressen (An Pierlé op "Broken" en Angélique Willkie - ex-Zap Mama - op Dip'n Dodge), een gereputeerde producer werd aangetrokken (Phil Evans + mix door Michael Brook in de Real World studio's), er werd opgenomen in Spanje (in de kerk + de En Frente Arte studio van Ronda, een hotel dat gekocht werd door Filip Eyckmans, van hun management Musickness). Ook de naam van het gezelschap werd verkort tot DAAU (in uitspraak wel licht te verwarren met de Gentste groep Thou).
De groep is tenslotte ook een zeer actief lid van de zogenaamde "Antwerpse scene" : ze speelde een nummer op de tweede release van dEUS' 'SUdS & SOdA', de groepsleden kan je ook horen op de plaat "Juggernaut" van Think of One, Cinérex vroeg de groep om de muziek in te spelen voor hun debuut "Exit all Areas part 2", ze begeleiden de lieftallige An Pierlé en haar zitbal ....
Nadat ze tot de conclusie waren gekomen dat het vorige album "We Need New Animals"
niet echt de richting was die de groep uitwilde, veranderden de Anarchisten opnieuw
van koers voor hun derde CD: op "Life Transmission"
werd elke track een avontuur op zichzelf, met als gemene deler dat de instrumentale
muziek nu meestal ondersteund werd met beats en percussie en vaak een "dub
feel" krreeg. Nog een nieuwigheid op dit album en de tour erna was dat Adrian
Lenski, nóg een broer, ook mee kwam doen op piano. Leden :
Albums : Websites : Forum :
|
|
|
Site Alfabetisch |
|
|
|
|
|
|
|
|
Het Belgisch Pop & Rock Archief was tot begin 2002 in handen van Dirk Houbrechts. Om persoonlijke redenen (lees hier waarom) stopte hij met deze website. Het archief is nu toevertrouwd aan het Muziekcentrum Vlaanderen (www.muziekcentrum.be), het steunpunt voor de professionele muzieksector. Contact: webmaster@muziekcentrum.be of per post naar Muziekcentrum Vlaanderen, Steenstraat 25, 1000 Brussel. Opgepast : Deze site betaalt auteursrechten, en is opgebouwd en onderhouden
conform de toelatingsvoorwaarden overeengekomen met de Belgische auteursrechtenvereniging
SABAM. Consultatie
van deze website is gratis, met uitsluiting van het downloaden, reproduceren of
verdere openbare medeling van de onderdelen van de site. Copieer a.u.b. niet,
link! Laatste update aan deze site : maart 2002. |
|
^
up |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zelf
gaven ze twee jaar voor het uitbrengen van de cd (in een opvallend lelijke hoes
en titel gehuld) eigenlijk al de perfecte beschrijving ervan : "We kunnen
nog heel ver gaan in het doorbreken van grenzen. In het begin dachten we dat we
op een kruispunt aangekomen waren: ofwel ontwikkelen we ons tot een kwartet dat
supergevoelige, hoogontwikkelde akoestische muziek maakt. Ofwel laten we ons nog
meer beïnvloeden door de muziek waar we elke dag naar luisteren: rock, rap en
dance. We hebben even getwijfeld, maar uiteindelijk besloten we dat we ons niet
willen beperken. We gaan beide paden blijven bewandelen. We hebben gekozen om
niet te kiezen en er is nu geen weg meer terug." Op de tweede cd zijn
de muzikale invloeden dan ook gevarieerder dan ooit : reggae, flamenco, arabische
muziek, loops, electronica, jazz ... doen hun intrede in het al eerder gekende
mengsel.
