Songs (Click the -icons for some small realaudio-samples)

1. Sandblast
2. I Know
3. Come With the Night
4. Cry Rivers
5. We'll Never Agree
6. We're All Victims of our Own Perception
7. Hole in the Roof
8. There's Only One Girl
9. Like All the Other Clowns
10. Candle Burning
11. It's about Love
12. Lord I'm Bored
13. Closin' Lines

Songs : Derek & Vis

Musicians:
- Derek : vocals, guitars, bass, harmonica, percussion
- Vis : piano, organ, Fender Rhodes, bass, accordion
Guests:
- Boy : guitar, tambourine
- Philippe de Chaffoy : violin
- Frank Ghysels : acoustic upright bass
- Herman Cambré : drums, shaker, tambourine
- Bruno Deneckere : acoustic guitar
- Pim De Wolf : bass
- Guido Shiffer : violin
- Yves Fernández : brass
- Bert Embrechts : brass

Production: Derek & Vis en Boy
Recorded in ??

Artwork & Photography : Jo Clauwaert

My opinion

Vier CD's met dezelfde bespreking, wie doet het na? Naast redenen van practische aard (die stapel wachtende platen op mijn bureau een beetje naar beneden krijgen, iedereen weer even doen denken dat dit een website is die barst van de activiteit, een beetje interessant doen ...) zijn er echter tal van redenen om Derek & Vis "Makin' Water", Tony "Love Like Porn", The Blues-O-Matics "Rockillero" en Bruno "Down The Road" in één beweging en gezamenlijk van een soort bespreking te voorzien:

• De eerste reden is tijdsgebonden : alle vier deze platen werden binnen een zakdoek van enkele weken na elkaar op de wereld losgelaten.
• De tweede overeenkomst tussen deze vier is geografisch : te situeren in hartje Gent, en waarschijnlijk nog in dezelfde kroeg ook (van de Blues-O-Matics ben ik wat dit betreft niet zeker. Indien niet, worden ze verzocht nu te verhuizen om dit argument te doen kloppen).
• De derde reden is nauw verbonden met de vorige: ze hebben verdomd veel personeel met elkaar gemeen. Zo hebben de vier platen maar twee producers (Boy - de geluidstechicus van das Pop - en H.T.Roberts (de vroegere voorman van The Boxcars - verwonderlijk dat die er ook geen plaat bij heeft gegooid, ook hij had hier niet misstaan), zo speelt Bruno Deneckere mee op 3 van de 4 cd's, zitten Derek en Vis ook prominent in de groep van Tony (ze zijn trouwens samen on the road momenteel in de Brusselmans vs. Bukowski tour). Enz ... enz ...
• De vierde, en wellicht de belangrijkste reden is dat ze ook muzikaal het een en ander gemeen hebben. Op het eerste gezicht niet, nochtans : Derek & Vis klinken akoestisch en doorleefd en poëtisch, en ze spreken zelf van Tom Waits & Bob Dylan als inspiraties en referenties. Tony maakte dan weer een "gitaarplaat" met de hulp van Pim de Wolf (bekend van Thou, en in een verder verleden ook aan de slag bij Derek & the Dirt) en kwam tot een sound die sterk doet denken aan de Smiths en door de de frasering godbetert aan Dolores van The Cranberries. The Blues-O-Matics van hun kant grossieren in rootsrock, gaande van de blues tot rockabilly, met stevige injecties cajun, tex-mex en ander stomend spul. En Bruno tenslotte, die laat op zijn nieuwste de garagerock helemaal voor wat die was, en maakte met "Down The Road" een onvervalste en erg pure countryplaat, bij tijden vergelijkbaar met Bruce Springsteen's Nebraska of het sobere gezicht van Green on Red. De bio noemt de namen Townes van Zandt, Steve Earle, en dat is niet zo gek.
  Qua sound & stijl is er dus wel degelijk een verschil, maar daarnaast klinken ze alle vier erg eerlijk, en terzelfdertijd als iemand anders, alsof ze uit enthousiasme voor hun voorbeelden diens stijl volledig hebben overgenomen. En dat zonder dat er op de vier CD's ook maar één cover staat, of zelfs maar een song van iemand anders staat.

Qua top 4 en als soortement besluit, zitten ze bij mij in volgende volgorde:
- op 4 : Tony. The Smiths liggen ook bij mij na al die jaren nog steeds in de bovende schuif, maar net daardoor was ik een beetje geschokt. En Dolores ligt in de onderste schuif. Hier en daar komt er wel een knap stuk, zeker in het voor de rest van de CD atypische "Lasso the sun" met de mooie lijn "all I ever feel, is Maudlin".
- op 3 : The Blues-O-Matics. Rockillero gaat van start als een stoomwals, maar komt helaas ergens in de loop van track 5 (the Shadows on castagnets) jammerlijk tot stilstand, om daarna nooit meer op tempo te raken (enkel Johnny & The Beat doet nog hard zijn best). Vooral het door een didley-beat gedreven "Monkey Rumble", en de relativerende en rake hoesteksten zijn echter onweerstaanbaar.
- op 2 : Derek & Vis. Ik ben geen expert in het vakgebied, maar als Derek en Vis beweren dat dit hun beste plaat is ben ik geneigd het te geloven. Donkere songs als "Sandblast", "Come With the Night", of iets vrolijker tracks als "There's Only One Girl" of de ultrakorte single "Candle Burning" geven immers ammunitie voor die stelling.
- op 1 : Bruno. De plaat wordt beter met elke keer dat ik hem opzet, maar had toch een paar keer nodig om de eerste indruk dat de cd te lang is en soms een beetje zeurt uit de weg te ruimen. Ondertussen ben ik wel doordrongen van de schoonheid van bijna alle songs en bereid iedereen die beweert dat deze cd te lang is en een beetje zeurt een toek op z'n bakkes te verkopen. Kitty Prins ten spijt bewijst Bruno Deneckere dat country nog leeft, en slechts een enkele keer fingerpickend aan Willie Nelson of John Denver moet doen denken.
Dus : verschuif een stuk van uw koopkracht dit jaar maar eens van het hippe Antwerpen naar het gekke Gent (dit jaar toch ook: Das Pop, Vive la Fête, Thou, en nog steeds - en steeds meer - Soulwax) , want daar gebeuren mooie dingen.

And your opinion?
Did I get it all wrong, or was I spot-on ? Do you want to share your opinion about this cd ? Send it in, and I'll put it up here !

This Album in the Press

- Peter van Dyck in Focus (Knack) : "Na de franse chansons op Cabaret Sauvignon daalt het Gentse duo nu af in de duistere krochten van de blues (zoals Bob Dylan op Time out of Mind) en de bezopen waanzin van Tom Waits (die van de periode van Closing time) welteverstaan. ... Een kleine parel."
- Tim Coene voor Café Belge : "Iedereen wordt ouder, ook underdogrockster Derek en die doet dat met stijl. Door ... een dertiental waterlanders weg te pinken in de vorm van intieme maar tien keer in de whisky ondergedompelde zeemansliederen. Je wordt er verdomd neerslachtig van, maar Derek serveert nu eenmaal geen slagroomtaartjes"
- Harry de Bock voor het Doosje : "Na een korte Franstalige uitstap zijn Derek & Vis er met een Engelstalige CD. Het is een boeiende, afwisselende plaat, waarop de twee rasartiesten het beste van zichzelf geven. De energie die hen zo kenmerkt bij hun live optredens hebben ze met succes naar de CD weten te vertalen."

Did you see a good (or bad) review of this album ? Tell me about it !

Where to buy this CD ?

You can order this CD from a number of locations (prices researched on October 24, 2000, but nothing guarantees they still are the same when you read this).

Shop	Price of the CD	Shipping + other expenses	Total	Direct Link
Frontstage	819	0	819 Bef.	Frontstage
Azur	748	0	748 Bef.
Proxis	769	0	769 Bef.	Proxis
Atrecordings	---	3$	---
Netbeat	---	3,51 euro	---

The lowest price is in yellow, the highest in red. This price comparison doesn't take things into account like deduction of shipping expenses when ordering more than 1 cd, bonus points, differences in guarantees ... Shipping prices are those for customers in Belgium.

Have you seen this record elsewhere on the net, do you own an online-CD-shop with Belgian products in it, or if there's something wrong with my calculations : let me know.

More about this group :

- the official site is derek-vis.com
- Book 'em : KRAS ARTIST jean.tant@skynet.be Tel: +32-9-282 9762 Fax: +32-9-282 9850 Adress: Leernsesteenweg 168 B-9800 Deinze

 

Other recent CD's
Do you want to announce your record here? It's easy (and free) ! Click here for the conditions.