Na zijn laatste wapenfeit "Ik ben aanwezig" uit 1998 en een bijhorende theatertour vorig jaar staat Luc De Vos (en groep) er opnieuw met "Eindelijk Vakantie", een album waarin De Vos zijn rancuneuze hoofdstuk van de voorbije albums wel lijkt afgesloten te hebben. De Vos daarover: "Ja, ik weet het, ik heb lelijk gedaan. Tegen Noordkaap ook, ik weet het. Ik vind Noordkaap anders wel een toffe band hoor, maar af en toe maakten ze liedjes die ik minder tof vond en daar maakte ik toen maar een mop over. Hij vond het zelf niet zo leutig, maar ik heb het nooit zo bedoeld hoor. Ik ben een heel gezonde boerenjongen die gewoon zijn mening zegt … en stijn zal altijd Stijn blijven. Echt rancuneus ben ik nooit geweest, het gebeurde meestal wel als ik een beetje teveel aan de drank had gezeten."

"Eindelijk vakantie" verschilt wel op meer punten met zijn voorgangers, niet alleen is de toon opmerkelijker gematigder, maar je hebt als luisteraar ook meer de idee dat je deze keer echt naar een Gorki plaat luistert zoals Luk De Vos hem zelf wou maken. "De vorige platen waren vooral producersplaten, ik dacht dat ik hetzelf niet zogoed kon. Achteraf gezien was dat wel spijtig, want ik had dan wel de plaat geschreven, maar uiteindelijk was het de producers die ze vorm hadden gegeven. Deze keer hebben we veel zelf gedaan waardoor ze ook directer klinkt, maar dat is dan ook wel te danken aan Frank Duchêne, een prachtkerel." De samenwerking met ex-Hooverphonic toetsenist Duchêne verliep echter eerst niet van een leien dakje. "We hebben wel over het een en het ander gediscussieerd en veel met stoelen gesmeten, want hij wou er nog meer electronica opzetten en ik juist minder. Maar we zijn tot een goed compromis gekomen, denk ik, namelijk een heel directe plaat met eenvoudige nummers."

Jo Bogaert en Frank Duchêne als productieteam, het is niet meteen de meest voor de hand liggende keuze voor de Gorki frontman, maar daar ligt hij niet wakker van. "Wat de producers betreft, ben je in België heel rap rond : je het kunt ofwel aan Tom Barman vragen, maar die heeft daar geen tijd voor, of aan Raymond Van Het Groenewoud of Jean Blaute, maar dat trekt ook op niets. Ik meen dat echt. Al die platen van de oudere Vlaamse garde zijn tegenwoordig zo clichématig cabaretachtig. Geef mij maar dEUS of Daan Stuyven… De oudere garde maakt telkens dezelfde plaat terwijl dat toch vervelend moet zijn. Je moet het voor jezelf toch ook interessant genoeg houden en eens met andere mensen iets doen, zoals ik met DAAU heb gedaan."

Waar zijn vorig album "Ik ben aanwezig" nog baadde in een teveel aan soundscapes heeft hij deze keer de balans goed weten te behouden: "Op het moment zelf dat we bezig waren met de opnames van "Ik ben aanwezig" vond ik dat wel tof, maar achteraf bekeken was het over de top. Ik wou deze keer een eenvoudige CD maken met grappige teksten, want dat kan ik het best." Met teksten als "Wij zijn zo jong" die notabene over de Lotto gaat is hij er dan ook goed in geslaagd: "De mensen denken dat ze gelukkig gaan worden als ze de lotto winnen. De Lotto is eigenlijk een metafoor voor het geluk dat de mensen hopen te vinden, terwijl dat toch niet zal lukken. Dat is mijn cynische comentaar op het naiëf geloof dat de toekomst beterschap zal brengen terwijl dat onmogelijk is. De lotto winnen, voor niks met de auto rijden en alle lekkere wijven in uw bed, maar dat lukt niet en daar moet je je ook bij neerleggen. Zelf droom ik er niet van, ik ben nu eenmaal op een leeftijd gekomen waar dat niet langer belangrijk is. Zoalng ik maar op mijn zolderkamer gitaar kan spelen, ben ik content."

Jezus en Co geloven er naar goede gewoonte weer aan. "Zelf vind ik het altijd leuk Jezus eens te laten vallen in een poptekst", geeft De Vos toe, "want mensen schrikken er precies altijd van. "Pas op Jezus komt eraan!" Het kan een eikel zijn, maar ik ken hem niet persoonlijk, wel uit de boekjes en de films (lacht)."

Sommige ideeën bleven onuitgewerkt, waardoor de CD iets korter uitviel dan verwacht. "Die nummers waren soms met teveel gitaar dan weer te weinig, het begon zoals Tom Waits en eindigde als Bryan Adams en dat moet je niet hebben. Het is moeilijk om een plaat te maken die tegelijkertijd een eenheid moet vormen maar ook verscheiden genoeg moet klinken. Ik ben wel een beetje bang van de reacties op de plaat. Ik zou heel tevreden zijn mocht ook Nederland eens wat meer reactie tonen op onze plaat, want blijkbaar snappen zij niet altijd waar het om gaat. "Waarover heeft hij het" is zowat de meest gehoorde opmerking ginder. Te weinig Borsato gehalte waarschijnlijk, maar er moeten daar toch mensen met smaak rondlopen, niet?"

Over eenheid gesproken, "Ode an die Freude" wordt zogoed als verkracht op het album, een bewuste keuze? "Ik vond het grappig als je kijkt naar de rest van de teksten die over drugs en zogaan, het vormt zo een mooi tegenwicht met de duistere rest van de LP. Ik heb het nummer trouwens gespeeld op een kapotte gitaar en een kapotte versterker." Wie dacht dat Gorki de rock vaarwel zegt vergist zich volgens De Vos: "Ik hou van het rockleven en alle clichés er rond, in een busje naar een optreden gaan, de frigo leegdrinken en er dan veel lawaai maken, met bier smijten en tot zes uur zitten techno dansen op Willy Sommers en de Chachacha. Op dat vlak ben en blijf ik een echt clichéfeestvarken!"

Dit interview werd afgenomen door en verschijnt met de vriendelijke toelating van

entertainment shop

datum interview:
Februari 2000

Gorki
"Ik ben aanwezig"
EMI, 1998

Gorki
"Het Beste van Gorki"
1999

Mijn bespreking
van "Eindelijk Vakantie"

Bio van, Links van, realaudio uit ... Gorki